In Honor to the Courage and Endurance of All Those who Fight the Good Fight

I am always unfailingly amazed and enthralled when I see true courage in the face of adversity. In a world where we are taught to avoid confrontation, seeing this is incredibly inspiring. I have seen so many people in my life walk away unwilling to stand up to injustice, unwilling to do anything, preferring to find excuses why it’s ok to do nothing. I have decided long ago that I will never be one of those people.

Today, I watched a battalion of Belorussian volunteers who have been fighting in Ukraine being formally inducted into the Ukrainian Armed Forces. In their formal swearing into the Ukrainian Armed forces, the volunteers wrote their own oath. While Belorussia is struggling under a dictator that has been repressing and torturing its own people, these men under unimaginable pressure have come to Ukraine to fight the Russian invasion, knowing all too well that they cannot achieve freedom in their country without pushing back Russian imperialism. Below is a video of their formal oath. While this oath was being read, Russian propaganda machine had the temerity to accuse them of requesting Ukrainian citizenship. It’s in Belorussian, so I have taken the liberty to translate it into English as best as I could. When I did, it bought tears to my eyes, because I know what Lukashenko has done to their mothers, torturing them until they were forced to make fictitious statements on television. Just the other day, I met a woman in the fish market who fell into my arms crying over Ukraine, telling me how she is Belorussian and how Belorussians cannot get rid of their own dictator. The strength of these men amazes me. I have seen so many acts of heroism that every day I am inspired to be better, and to do better. May all of you also be inspired too.

Білорусь, мати моя Батьківщина! Присягаю звільняти і захищати тебе там, де знаходжуся зараз і куди приведе мене доля твого визволення. Битися за перемогу за твою свободу. Як билися наші предки з ординським гнітом москалів під Оршею, Смоленськом, Полонкою. Безжально виганяти безродних опричників земель твоїх. Як гнали їх вояки Великого князівства Литовського та білоруської шляхти, косарі Костюшка та повстанці Калиновського, жовніри Народної Республіки та партизани Опору. Захищати кров твоєї нації, силу твоєї землі і божественний дух твого існування. В лавах вільних братів і в полоні. Вдома і у вигнанні. В бою і у підпіллі. Нехай руки мої стискають зброю, поки шибениці не припинять стискати шиї синів твоїх. Нехай буде чути стукіт мого затвору, доки чути стукіт ґрат за спинами героїв твоїх. Нехай вистачить мені життя, щоби помститися за всіх закатованих, зґвалтованих і вбитих дітей твоїх. До останнього блиску річок твоїх у моїх очах. Поки буде чути тупіт «Погоні» у серці моєму. Жити з тобою, померти за тебе і відродити велич твою. Живе Білорусь! Живе вічно!

Беларусь, маці мая Радзіма. Клянуся вызваляць і бараніць цябе там дзе знаходжуся зараз і куды прывядзе мяне лёс твайго вызваленьня. Біцца да перамогі за тваю свабоду. Як біліся нашыя продкі з ардынскім прыгнётам маскавітаў пад Воршай, Смаленскам, Палонкай. Бязьлітасна гнаць бязродных апрычнікаў зь зямель тваіх. Як гналі ваяры Вялікага Княства Літоўскага і беларускай шляхты, касінеры Касьцюшкі і паўстанцы Каліноўскага, жаўнеры Народнай Рэспублікі і партызаны Супраціву. Бараніць кроў тваёй нацыі, моц тваёй зямлі і Боскі дух твайго існаваньня. У шэрагах вольных братоў і ў палоне. На Айчыне і ў выгнаньні. І ў баі і ў падпольлі. Няхай рукі мае сьціскаюць зброю, пакуль шыбеніцы ня скончаць сьціскаць шыі сыноў Тваіх. Няхай лязгат майго затвору не сьціхае, пакуль чутны лязгат кратаў за сьпінамі герояў тваіх. Няхай хопіць мне жыцьця, каб адпомсьціць за ўсіх закатаваных, згвалтаваных і забітых дзяцей Тваіх. Да астатняга пляску рэк Тваіх у маіх вачах. Пакуль будзе чутны тупат «Пагоні» ў сэрцы маім. Жыць з табою, памерці за цябе, і адрадзіць веліч тваю. Жыве Беларусь! Жыве вечна!

Беларусь, мать моя Родина. Клянусь освобождать и защищать тебя там где нахожусь сейчас и куда приведет меня судьба твоего освобождения. Драться к победе за твою свободу. Как бились наши предки с ордынским гнетом московитов под Оршей, Смоленском, Полонкой. Безжалостно гнать безродных опричников из земель твоих. Как гнали воины Великого Княжества Литовского и белорусской знати, косинеры Костюшко и повстанцы Калиновского, солдаты Народной Республики и партизаны сопротивления. Защищать кровь твоей нации, мощь твоей земли и Божественный дух твоего существования. В рядах свободных братьев и в плену. На Отечестве и в изгнании. И в бою и в подполье. Пусть руки мои сжимают оружие, пока виселицы не закончат сжимать шеи сыновей твоих. Пусть лезвие моего затвора не утихает, пока слышно лезвие решетки за спинами героев твоих. Пусть хватит мне жизни, чтобы отомстить за всех замученных, изнасилованных и убитых детей твоих. К последнего блеска рек Твоих в моих глазах. Пока будет слышен топот» погони ” в сердце моем. Жить с тобою, умереть за тебя, и возродить величие твое. Да здравствует Беларусь! Живет вечно!

Belorussia, my mother, my Motherland. I swear to liberate and protect you wherever I may be now and where the fate of your liberation will take me. To fight for the triumph of your freedom. As our ancestors fought with the horde oppression of the Moscowites near Orsha, Smolensk, and Polonka. To mercilessly drive away the rootless henchmen from your lands. The way they were driven out by warriors of the Grand Duchy of Lithuania and the Belarussian nobility, Kosciusko’s kosiners and the rebels of Kalinowski, soldiers of the People’s Republic and the partisans of the resistance.
To protect the lifeblood of your nation, the might of your land and the divine spirit of your existence.
Whether in the ranks of free brothers and in captivity.
In the Fatherland and while in exile.
Both in combat and underground.
Let my hands grip weapons until the gallows finish squeezing the necks of your sons.
May the clang of my trigger not subside while the audible clang of the bars is heard behind the backs of your heroes.
May my life be enough to avenge all your tortured, raped and murdered children. Until the rest of your rivers flow before my eyes.
While the stomping of the “chase” will be heard in my heart. To live with you, to die for you, and to revive your greatness. Long live Belarus! May you live forever!

I have no doubt Belorussia is on its way to being liberated, and that after Ukraine is free of its invaders, they will walk into Belorussia to free it together.